W galerii zdjęć naszej wsi znaleźć można jeden rysunek, który, choć niepozorny, ma ciekawą historię. Jego autorem jest Friedrich Bernhard Werner (ur. 28 stycznia 1690 w Topoli koło Kamieńca Ząbkowickiego, zm. 20 kwietnia 1776 we Wrocławiu) – śląski rysownik.
Był synem Melchiora Wernera, bezrolnego chałupnika i jego żony Barbary Morawitz. Pomimo swego niskiego pochodzenia Werner pobierał nauki w gimnazjum jezuickim w Nysie, gdzie prawdopodobnie zetknął się z powstałym w latach 1580-1618 zbiorem wedut autorstwa miedziorytników Brauna i Hogenberga. Po ukończeniu szkoły Werner podjął służbę giermka u boku porucznika von Bettendorfa, gdzie uczył się sztuki inżynieryjnej, po czym udał się na wędrówkę mając przy sobie stale swój szkicownik.
Począwszy od roku 1727 Werner podróżuje na zlecenie wydawców augsburskich do Francji i na Sycylię, w kierunku na Północ dociera do Kilonii, a na Wschodzie do Krakowa oraz Królewca. Plonem tych podróży są wykonywane jeszcze do późnych lat 30-tych XVIII wieku weduty w liczbie ponad 1050.
Od roku 1742 Werner jako „królewsko- pruski scenographicus“ poświęca talent i pracę prawie wyłącznie swojej śląskiej ojczyźnie. Powstaje około 3000-stronnicowa topografia Śląska, zawierająca 1400 widoków 740 miejscowości. Ponadto wydał on, pomimo swej przynależności do wiary katolickiej, księgę z 163 widokami ewangelickich domów modlitewnych na Śląsku.
Wiadomo, że do 1766 zajmował on stanowisko inżyniera budowlanego w Izbie do Spraw Wojny i Dóbr Skarbowych Departamentu Budownictwa i Zabudowy Wiejskiej przy Królewskim Urzędzie Budowlanym we Wrocławiu. Od tego czasu Werner poświęcił się wyłącznie rysowaniu krajobrazów Śląska. Wynikiem tego jest licząca 3000 stron 5-tomowa „Topographia Silesiae” oraz licząca 1400 rycin topografia hrabstwa kłodzkiego. Dzieło „Topographia Silesiae” powtórzył jeszcze trzy razy, przy czym za każdym razem dodawał nowe ryciny. W swych wędrówkach po Śląsku odwiedził też i nasze okoliczne miejscowości. W trzecim tomie tego właśnie dzieła, czyli „ Silesia in Compendio seu Topographia das ist Praesentatio und Beschreibung des Herzogstums Schlesiens”, które przeglądać można na stronach Biblioteki Cyfrowej Uniwersytetu Wrocławskiego, na stronach 136 do 149 znajdujemy opis miejscowości należących do Księstwa Opolskiego. Mamy tu wykaz miejscowości, krótki opis i szkic budowli zasługujących na uwagę. W spisie tym, pod literą C znajdujemy „Cziolkowitz”, czyli nasze Siołkowice, których nazwa widocznie sprawiła Wernerowi niejaki problem. Na uwagę zasługują rysunki Opola, rycina klasztoru w Czarnowąsach wraz ze spisem sióstr zakonnych, a także plan Skorogoszczy. Rysunek z Siołkowic przedstawia kościół, który poświęcony został 12 maja 1673 roku przez wrocławskiego biskupa sufragana Karola de Pederheidena (M. Kutyma – „Siołkowice”). Latem 1822 roku kościół ten spalił się doszczętnie. Na jego miejscu wybudowana została nasza obecna świątynia.
Topograficzne prace Wernera miały przede wszystkim na celu dostarczenie dokładnych informacji o wyglądzie uwiecznianych przez niego najważniejszych budowli.
