Dziś w naszej parafii przeżywamy Uroczystość Odpustową ku czci św. Michała Archanioła – najważniejsze daty i fakty.
Pierwsze wzmianki o obiekcie pochodzą z 1588 r. Obecny zaprojektowany w 1827-28 przez Ernesta Samuela Friebelta, opolskiego inspektora budowlanego, jest trzecim kościołem w miejscowości. Można przypuszczać, że pierwszy kościół spalił się tak samo jak spaleniu uległ drugi kościół w 1822 r., gdyż zbudowano je z drewna, które było wówczas bogactwem tych okolic.
Z pożaru sprzed 1673 roku jak głosi tradycja ustna cudownie ocalała drewniana figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem, która obecnie przedstawia zarówno historyczne jak i artystyczne wartości. Dla upamiętnienia tego cudownego zdarzenia postanowiono przełożyć termin obchodzenia odpustu z września na maj, tj. na miesiąc obchodu świąt maryjnych oraz ogólnej czci Matki Bożej.
Odpust obchodzony był w niedzielę po święcie objawienia świętego Archanioła Michała, więc poświęcony był zarówno Matce Bożej jak i Archaniołowi Michałowi. W latach 1960 do 1978 za czasów ówczesnego proboszcza przełożono odpust z miesiąca maja na 29 września, kiedy to przypada faktycznie dzień św. Michała. Jednakże spotkało się to z niezrozumieniem wśród miejscowej ludności trzymającej się tradycji.2
W wyniku pożaru z 1822 r. ówczesny kościół spłonął aż po mury zewnętrzne. Aż do dnia pożaru na ołtarzu głównym znajdował się obraz Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, który również spłonął.
W 1830 roku, po zakończeniu niezwykle ciężkiego okresu gromadzenia środków finansowych oraz pracy rąk i sprzężaju całej parafii, do której należały wówczas także Popielów, Chróścice, Kaniów, Nowe Siołkowice i Lubienie, ukończono budowę murowanego z cegły i otynkowanego budynku kościoła. 1
W nowym kościele na ołtarzu głównym nie znajdował się już obraz Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, lecz obraz świętego Michała Archanioła.1
Kościół ma charakter późnoklasycystyczny. W roku 1933 świątynię radykalnie odrestaurowano, przebudowano i przedłużono ku północy. Kościół posiada krótkie prezbiterium zwrócone ku północy, zamknięte ścianą prostą, a po jego bokach znajdują się przybudówki mieszczące zakrystię i składzik. Szersza nawa pięcioprzęsłowa powstała na rzucie wydłużonego prostokąta, z wysoką kwadratową wieżą od południa.
Po bokach wieży zlokalizowane są dwa niewielkie pomieszczenia zawierające od zachodu kaplicę, a od wschodu schody na chór muzyczny. Północne naroża nawy wydzielone są kolumnami i występami murów, o charakterze kaplic. Wnętrza nakryte są stropami. Wieża kościelna składa się z czterech kondygnacji, w najwyższej znajdują się przeźrocza, z północnymi arkadami wspartymi na kolumnach toskańskich.
Kościół został wpisany do Rejestru Zabytów Województwa Opolskiego.
Na zdjęciu widoczna jest również usytuowana w niedalekim sąsiedztwie kościoła późnoklasycystyczna plebania, wzniesiona w latach 30-tych XIX w., a przebudowana w latach 30-tych XX w. r. Obiekt wybudowany z cegły i otynkowany. Budynek jest parterowy, prostokątny z gankiem od frontu i przybudówką o charakterze werandy. Ponad gankiem znajduje się facjatka zwieńczona trójkątnie. Dach pokryty był dachówką.
Wśród zabudowań należących do plebani znajdowała się także stodoła plebańska, zbudowana w pierwszej połowie XIX w. obiekt był murowany z kamienia ścianami szczytowymi i słupami, pomiędzy którymi znajdowało się drewniane wypełnienie. Budowla została wzniesiona na rzucie wydłużonego prostokąta, z dachem siodłowym krytym gontem.
Całość wraz z kościołem i sąsiednim stawem stanowiła i do dzisiaj stanowi niezwykle malowniczy zakątek wsi.
Źródło:
1. Manfred Kutyma, Siołkowice zarys dziejów wsi opolskiej, Opole 2007
2. Otto Spisla, Szlakiem pięknych górnośląskich wsi Stare Siołkowice, Popielów, Chróścice 1989