W kolejnym odcinku historycznej wędrówki po parafiach dawnego siołkowickiego dekanatu, której autorem jest Franciszek Godula poznamy parafię w Chróścicach. Artykuł powstał jak się wydaje na samym początku XX wieku. Świadczyć o tym może wzmianka autora, że drewniany kościół z Chróścic, przeniesiony do Naroka jeszcze tam stoi ( faktycznie stał tam do 1904 r.) .
Poniżej zamieszczamy tekst jaki ukazał się w niektórych śląskich gazetach w 1922 r. z zachowaniem oryginalnej pisowni, gramatyki, składni, wymowy i interpunkcji.
Nad traktem głównym prowadzącym z Opola do Popielowa położona jest wielka i zamożna wieś Chrościce z przyległemi koloniami: Kąty, Kwaśno, Ostrówek i Reichenbach, licząca ogółem przeszło 2700 mieszkańców. W drugiej połowie wieku XIII były Chrościce własnością braci Piotra i Boguchwała. Tymże braciom książę Władysław i biskup salcburski dał przywilej, który zezwalał na kolonizacyę wsi według prawa niemieckiego. Mianowicie byli upoważnieni do podziału obszernych swych majętności na włóki wielkie i małe a nadto sprowadzać mogli z dalszych stron osadników, którzy według ówczesnego prawa krajowego pozostać mogli w nowej siedzibie na zawsze.
Druga wiarygodna wiadomość odnosząca się do Chrościc pochodzi z roku 1387. Ówczesny książę opolski, Władysław II , fundator klasztorów OO Paulinów na Jasnen Górze i na Łące pod Głogówkiem, sprzedał w wspomnianym roku kapitule tumu wrocławskiego roczny czynsz wynoszący sześć marek z części miasta Opola i wsi okolicznych Popielowa, Siołkowic, Chrościc i Dobrej pod Chrapkowicami. Książę złożył równocześnie za siebie i następców swoich zobowiązanie, że wspomniany czynsz płacić będzie w 2 ratach po trzy marki i to na św. Jana i na św. Elżbietę.
Przytoczone dwa wiarygodne wypadki historyczne odnoszą się wyłącznie do wsi samej, zaś o kościele nie ma z czasów tych źadnej wiadomości. Przypuszczać zatem należy, że w tych czasach w Chrościcach nie było jeszcze kościoła, co potwierdza szematyzm dyecazyalny wieku czternastego, który o miejscowym kościele nie wspomina ani słówkiem. Wobec tego zagadką jest dla nas, kiedy świątynia chrościcka powstała.
Dopiero sprawozdanie wizytacyjne z roku 1687 wspomina o kościele w Chrościcach, jako filii parafii siółkowickiej. Według innego źródła wznosić miała się tutaj juź w wieku XVI. Kaplica, w której dopiero w połowie wieku XVIII. zaprowadzono nabożeństwa regularne. Mianowicie odbywały się nabożeństwa co trzecią niedzielę i drugie święto, odprawiane przez duchowieństwo urzędujące przy kościele parafialnym w Siółkowicach.
Pierwsza świątynia w Chrościcach była drewniana i przetrwała do roku 1802, w którym przeniesiona i ustawiona została w Naroku (powiat niemodliński), gdzie dziś jeszcze się wznosi: (zdj. 1) W niej znajdowały się dwa dzwony z czasów średniowiecznych. Większy o 86 cm. średnicy został ulany we Wrocławiu w roku 1681. Kto wie, właśnie w tym roku mógł także powstać kościół. Drugi dzwon, cokolwiek mniejszy, jest starszym i pochodzi z roku 1606. Pierwotnie znajdował się w kościele siółkowskim i później dopiero zawieszono go w kościele w Chrościcach.
Po zniesieniu świątyni drewnianej przystąpiono do budowy nowego kościoła, którą ukończono w roku 1804. Nowy ten kościół jest murowany i przetrwał do czasów obecnych. Poświęcony jest na cześć św. Jadwigi. W latach następnych, w miarę wzrostu ludności, odczuwano potrzebę ustanowienia osobnego duszpasterza w Chrościcach. Już w roku 1840 naliczono tu 1654 mieszkańców, zaś w 1865 roku było tu ogółem 206 posiadłości większych i mniejszych. Wszczęte w tym względzie układy pomiędzy władzą kościelną i świecką zostały wskutek kulturkamfu przerwane. Dopiero po ukończeniu tegoż utworzono przy kościele miejscowym parafię samodzielną i dnia 22 lipca 1884 roku zamianowano pierwszego proboszcza, ks. Fryderyka Lipińskiego, który tu pozostał do śmierci swej w roku 1901. Następcą jego został proboszcz obecny ks. Gustaw Maiss.
I tutaj koćzy się opowieść Goduli, chociaż z historii wiemy, iż następnym proboszczem w parafii chróścickiej został ks. Bonifacy Piecha (na zdj. 2 trzeci z lewej w drugim rzędzie), który patronował w latach 1936 -37 budowie obecnego kościoła, gdyż ten pierwszy murowany z 1804 r. okazał się zbyt mały dla wciąż rozrastającej się chróścickiej parafii (zdj. 3 i 4).
