Opublikowany w 1942 r. z okazji jubileuszu 100 – lecia istnienia pierwszej linii kolejowej na Śląsku, w niemieckin czasopiśmie “Zeitschrift für den gesamtschlesischen Raum” (strona 15) artykuł Eduarda Wernera pt. “Dem Andenken Friedrich Conrad Theodor Krauses und seinen Eisenbahnprojekten” zawiera ciekawą informację na temat planowanej w latach 1831 – 1834, trasy pierwszej w państwie pruskim linii kolejowej na Śląsku, która początkowo miała przebiegać w zależności od koncepcji – przez teren dzisiejszych gmin Dobrzeń Wielki i Popielów.
Skierowany do Opola w 1819 r. z ramienia rządu, budowniczy i projektant dróg Friedrich Conrad Theodor Krause, pochodzący z okolic Unny – miasteczka w Westfalii, już w 1831 r. opracował projekt pierwszej trasy kolejowej w Prusach, łączący Górnośląski Okręg Przemysłowy z portem rzecznym na Odrze. Początkowo planowanie transportu kolejowego wiązano nierozłącznie z wykorzystaniem szlaków wodnych, uważanych dotąd za najtańszy środek transportu. Z pewnością już wtedy zdano sobie sprawę z tego, iż dopiero co oddany do użytku Kanał Kłodnicki może się okazać “wąskim gardłem” w przepływie tak dużej ilości towaru z wciąż rozwijającego się górnośląskiego przemysłu. W dodatku nie planowano łączyć transportu towarowego z pasażerskim, dlatego by obniżyć koszty budowy linii kolejowej wytyczano ją – przynajmniej przez Krausego, z ominięciem miast i większych miejscowości. Tak więc pierwszy projekt Krausego miał łaczyć szynami kopalnie i huty usytuowane w okolicy Zabrza trasą przebiegaającą w stronę Tarnowskich Gór i dalej poprzez Twaróg, Żędowice wzdłuż Małej Panwi przez Chrząstowice, Lędziny, Gosławice do portu rzecznego na Odrze w Opolu lub Dobrzeniu, gdzie trzeba byłoby zbudować rzeczny port przeładunkowy. Jednak już w drugim projekcie opracowanym trzy lata później, Krause odsuwa szlak kolejowy od wodnego i dalej unikając większych miejscowości przedłuża trasę projektując odcinek łączący Bieruń w pobliżu Mysłowic, a więc miejsce styku ówczesnych granic trzech mocarstw ; Rosji, Austrii i Prus – z Wrocławiem. W przyszłości miano ją połączyć z Krakowem i planowaną w pobliżu budową Trasy Warszawsko – Wiedeńskiej. Szlak kolejowy z Bierunia przebiegał w początkowej fazie podobnie jak pierwszy – do Tarnowskich Gór i dalej wzdłuż lewego brzegu Małej Panwi. W miejscowości Węgry miał przekroczyc rzekę i dalej biegł w kierunku Kup, a stamtąd do Karłowic i dalej podobnie jak obecna trasa kolejowa na prawym brzegu Odry – do północnych obrzeży Wrocławia gdzie zamierzano pobudować olbrzymie magazyny pełniące rolę stacji przeładunkowej. Życie jednak nakreśliło inne plany. Kiedy 21 maja 1842 r. otwarto pierwszy odcinek trasy kolejowej łączący Wrocław z Oławą okazało się, że wygrała jednak koncepcja budowy kolei łączącej transport towarowy z pasażerskim, biegnącej w zasadzie środkiem ważniejszych miast i miejscowości.
link do artykułu; https://www.dbc.wroc.pl/dlibra/publication/8007/edition/7361/content
