Ze starych kronik i zachowanych, archiwalnych komunikatów prasowych wynika, że na przestrzeni wieków jedne z największych pożarów w regionie opolskim, a co za tym idzie – największe straty materialne ponosiła miejscowość Stare Siołkowice. Zwarta zabudowa Gbur – najstarszej części tej miejscowości powodowała, iż pastwą płomieni padało najczęściej kilkadziesiąt zabudowań (domów mieszkalnych i gospodarczych). Świadczyć o tym mogą prezentowane w naszej rubryce wzmianki o pożogach z lat 1802, 1822, 1836, 1858 czy pożar w 1868 r. w którym zginęły trzy osoby.
Mniej wiadomości mamy o pożarach w sąsiednich wioskach. Warto więc uzupełnić skąpe zapiski lokalnych kronik o znalezione ostatnio jedne z najstarszych wzmianek prasowych o pożarach w Popielowie, Dobrzeniu Wielkim i Chróścicach.
I tak dowiadujemy się, że w pożarze z 15 lipca 1785 r. w Popielowie spłonęły cztery gospodarstwa chłopskie i jedno zagrodnicze (zdj. 1).
Zaś w listopadzie 1832 r. a nieznanych przyczyn wybuchł ogromny pożar w Dobrzeniu Wielkim, który jak odnotowano ogarnął 38 gospodarstw ze stodołami wypełnionymi zbiorami, zabudowania gospodarcze, a także drewniany kościół i szkoła (zdj.2).
W grudniu 1846 r. znów w Popielowie pastwą płomieni padło 10 gospodarstw oraz częściowo zabudowania królewskiego nadleśnictwa w Popielowie. W płomieniach dwóch domów zginęły cztery osoby (zdj. 3).
Nieco ponad dwa lata później – 9 stycznia 1849 r. miał miejsce podobny pożar w Chróścicach. Przyczyniła się do tego starsza kobieta, która chcąc starym sposobem ogrzać sobie pościel do spania rozgrzała zbyt mocno w piecu cegłę, którą włożyła do pościeli powodując pożar, ulegając w nim ciężkim poparzeniom. Płomienie szybko ogarnęły sąsiednie zabudowania. W sumie spłonęło 9 gospodarstw chłopskich i jedno zagrodnicze. W tym pożarze zginęła jedna kobieta (zdj.4).
