Krótki artykuł w dodatku do przedwojennego dziennika “OPPELNER NACHRICHTEN” z 1930 r. zatytułowany ” Flurnamen aus Chrosczütz” – “Nazwy niw w Chróścicach” skłania do szczegółowego przyjrzenia się mapie południowo-zachodniej części Chróścic z 1827 r. zamieszczonej w książce Herberta Schlengera pt. ” Formen ländlicher Siedlungen in Schlesien” (rok wyd.- 1930).
Mapa, którą wyszukano we wrocławskich archiwach powstała jeszcze przed Recesem czyli umową separacyjną, którą dokonano w Chróścicach w 1827 r. i przedstawia jak to określa gazeta słowiański podział i nazewnictwo użytków rolnych tej miejscowości. Do mapy Schlenger załączył wykaz zawierający podział i wielkość niw, a także numerację działek, które wchodziły w ich skład. Inną ciekawostką jest wykaz właścicieli parceli w kompleksie “Dombrowa”(na mapie zapisano Dąbrowa) sprzed prawie dwustu laty, czy choćby ilość parceli jakie posiadał przed scaleniem gospodarz Jan Gamroth tylko na obszarze jaki obejmuje mapa z 1827 r. Autor artykułu w prasie W. Krause wylicza około 60, tych jakby “starożytnych” nazw jakie w poprzednich wiekach nadawano różnym obszarom chróścickich niw leżących w większości od głównej drogi aż po linię nadodrzańskiej grobli próbując przetłumaczyć niemieckim mieszkańcom tej miejscowości znaczenie tych śląsko brzmiących, czy jak sam określa słowiańskich nazw. Zapis trudnych, śląskich nazw zapewne ze słownych przekazów ówczesnych mieszkańców Chróścic przez niemieckiego kartografa, a także słaba jakość zdjęcia do wyd. książkowego powoduje, iż wiele nazw jest słabo czytelna i niezrozumiała nie tylko dla W. Krausego jak i H. Schlengera ale i dla nas dzisiaj. Być może wiele z tych nazw zachowanych w przekazach kolejnych pokoleń funkcjonuje do dziś jak choćby Dąbrowa czy Babilas. Niektóre z nich w późniejszym czasie, zwłaszcza w latach trzydziestych ubiegłego wieku zostały zmienione. Dla przykładu Kopalina dziś nosi nazwę Kąty a niwy, które na mapie nazwano “Ujosky” – zapewne od słowa ujec, które dawniej na Śląsku a także w Czechach, Morawach i Słowacji znaczyło wujek, przemianowano na Ostrówek. Tym bardziej, że sąsiadujące z nią w stronę Dobrzenia dwie niwy zapisane jako Uczina i Droska mogły stanowić jeden kompleks zwany Ujcyna drozka czyli Wujkowa dróżka, zwłaszcza że w połowie przecina ją polna droga. Natomiast znajdujące się nad Babilasem niwy o niezrozumiałej dla W. Krausego nazwie Kicerze mogły być niefortunnie zapisaną nazwą Kiecrze (powinno chyba być Kietrze) co w starym śląskim słownictwie znaczyło krzewy w odróżnieniu do krzaków, które nazywano krze – te duże lub krzouki – te małe. Niwy przylegające z lewej strony do “Ujosków” późniejszego Ostrówka o dziwnej nazwie Tobollo mogły się nazywać zwyczajnie Topola lub Topole. Czy Miedzi Lawky to Miedzy Stawky jak odczytał autor przedwojennego artykułu, a co oznaczają Usczi Grządky czy Ląszczy ? Jak widać jest wiele niejasności, a mniejszych niw jak Pod Boczon czy Kloda w ogóle trudno odszukać na słabym jakościowo skanie. Czy dzisiaj ktoś z mieszkańców Chróścic mógłby coś jeszcze wyjaśnić? Patrząc dziś z perspektywy Google Maps (obraz z satelity) na tą część Chróścic można zauważyć, iż pomimo upływu prawie dwustu lat od procesu scalania gruntów poprzedniej feudalnej epoki, niwy południowo – zachodniej części Chróścic zachowały prawie niezmieniony kształt, chociaż w tym czasie wybudowano na nich wiele gospodarstw, budynków mieszkalnych i małych firm. Czy zatem gdyby sięgnąć do tych starych nazw można by z przekorą stwierdzić, że co niektórzy nie mieszkają już na Babilesie, lecz na Pod Grzundziu, zaś inni nie na Ostrówku a Na Granicy czy Ujcynej Dróżce.
Tak na marginesie. Autor artykułu “Flurnamenaus Chrosczütz” zalecił miejscowym znawcom prastarych nazw chróścickich niw aby stosowali i rozpowszechniali nazwy obowiązujące już w 1930 roku, co niektórzy skwapliwie czynią to do dzisiaj.
W galerii zamieszczono strony książki “Flurnamenaus Chrosczütz” dotyczące omawianej mapy, artykuł z “OPPELNER NACHRICHTEN”, oraz mapę okolicy Chróścic z 1877 r. i aktualną mapę Google (pokazuje chróscickie niwy dzisiaj) i ogłoszenie w Amtsblacie z 1875 r. o wymianie gruntów w sąsiadujących ze sobą gminach po obu stronach Odry.
